Een bijzondere ceremonie

Drie weken geleden werd ik opgebeld met een bijzonder verzoek. Of ik de volgende dag een trouwceremonie wilde fotograferen. Heel kort dag, maar na het horen van het verhaal dat me verteld werd aan de telefoon, was er geen twijfel. Ik zou dit gaan doen.

Ik wil niet teveel ingaan op persoonlijke informatie van het bruidspaar. Uit respect voor hun privacy.

Wel wil ik vertellen wat het met mij deed om onder emotionele omstandigheden een ceremonie te fotograferen.

De camera is een krachtig medium. Het documenteert. En wanneer je de technische aspecten beheerst, kun je er prachtige beelden mee maken. Wanneer er een moeilijkheid bij komt kijken als het vastleggen van een emotionele gebeurtenis, fungeert het als een filter. Tenminste, zo heb ik het ervaren. Ik kijk door een lens en sta zo net iets verder van het geheel af, als wanneer je er daadwerkelijk, met het blote oog bij bent.

Dit zorgt ervoor dat ik mijn werk, als fotografe, als documenteerder, als vastlegger van het moment, zonder al teveel afleiding kan doen. Het vraagt heel veel concentratie en focus op hetgeen je hier voor bent. Je bent daar om beelden te maken.

Uiteraard zijn er momenten die je niet ongeroerd laten, dat is normaal, maar ook op zulke momenten is de camera je vriend. Je kunt je erachter verschuilen en die afstand terug opzoeken, wanneer je door de lens kijkt.

Ik ben blij dat ik een bijdrage heb kunnen leveren aan deze dag. Één met een lach en een traan. Beladen, emotioneel, maar af en toe toch een vrolijke noot die boven komt drijven.

Van de familie hoorde ik dat het was, alsof ik er niet was. Dat is een groot compliment. Ik heb niet hun momenten verstoord, was niet aanwezig, maar heb toch het geheel vastgelegd. De tranen, de lachjes, de kus en de innige knuffels.

Een mens is krachtiger dan hij denkt.

Ik had nooit gedacht dat dit iets voor mij was, dat ik het aan zou kunnen, maar de beelden die ik heb gemaakt hebben zoveel waarde, dat ik blij ben dat ik het heb ervaren.